Rainalndus, filii Remedii, et Temmarius
filius Temmmarii, et Sanso filius Theodini, qui
tenebant Castella illa, videlicet Bittorritum,
Castellionum, Roccam de Soti, Corvariam,
Petraniquam. Fecerunt etiam, ut eorum filii
essent homines Ecclesiae fideles et legitimi in
manus Alberici Abbatis, et tenerent ipsa Castella
usque ad tertiam legitimam generationem;
et finita tertia generatione legitima et
masculina, ut est consuetudinis illius terrae,
ipsa Castella quieta et libera reformarentur
Ecclesiae.
1111.
Hoc juramentum, et hanc fidelitatem coram
Episcopis istis, Walterio Episcopo Valvensi,
Wilielmo Teatensi, Herberto Pinnensi, et
Venerabili Berardo Praeposito Sancti Liberatoris,
et multis aliis bonis viris, qui praesentes aderant,
fecerunt, et scripto mandare ad notitiam
posterorum praeceperunt; Illi, qui sacramentum
fecerunt, superius sunt nominati, filii
eorum qui hominium fecerunt Abbati, sunt:
Walterius filius Gentilis de Colle Petri, hominium
fecit Alberico Abbati, et Berardus
filius Sansonis, et Temmarius filius Temmarii,
et Wilielmus filius Rainaldi. Et hoc factum
est in anno Dominicae Incarnationis millesimo
centesimo undecimo.
Albericus autem Abbas duobus annis transactis
in regimine, in tertio accepit finem vitae,
sepultusque est in Monasterio Sancti Clementis
cum Fratribus suis, duodecimo Calendas
Novembris.
1112.
XXIX. ABBAS GISO.
Cui successit supradictus Giso, revocatus
atque reductus a Monachis, et toto populo
Sancti Clementis, eo quod in rebus secularibus
esset studiosus. Quem sacravit Paschalis
Praesul Romanus Beneventi; et sacrato, ut
moris est, dedit curam animarum et regimen
Monasterii, anno Dominicae Incarnationis currente
millesimo centesimo duodecimo. Ipse
aedificavit domum, quae Sacristaria appellatur,
in qua thesauri, et ornamenta Ecclesiae conservantur.
1113. 14. et 15.
Transactis autem annis ab Incarnatione Domini
nostri Jesu Christi millesimo centesimo
decimo tertio, millesimo centesimo decimo
quarto, millesimo centesimo decimo quinto.
Praefatus autem Giso sciens se pro benefactis
suis a Deo bonam remunerationem habiturum,
ad augmentum Ecclesiae, et profectum
omnium Fratrum, dedit Ecclesiam Sancti Bartholomaei
de Orta, cum omnibus pertinentiis suis,
et duos molendinos, et duos homines, in Castello,
quod dicitur Phara. Haec omnia in Capitulo
dedit, confirmavit domui infirmorum
Fratrum, in perpetuum possidenda jure hereditario,
sicut rogatus erat ab uno ex Monasterii
Prioribus, videlicet Domno Mauro, viro admodum
probo et honesto, procuratore ipsius
domus infirmorum: de cujus literatura, et
arte scribendi, honor Piscariensis Monasterii
satis est augmentatus.
In hujus Abbatis tempore Wilielmus Tassio,
de cujus ferocitare aliquantulum supra locuti
fuimus, confessus reatum, quem contraxerat
de venditione Monasterii Sancti Clementis, pro remedio
animae suae, et praecipue pro absolutione
|
|