Si egritudo adeo inualuerit, ut in conuentu remanere non possit, praecipiat
abbas fratri, cui huiusmodi cura imposita est, ut ducat egrum in
cellam infirmorum, in qua domo seruiatur ei secundum possibilitatem
loci tam de communibus cibis quam de esu carnis, ut nullius rei si fieri
possit indigentiam patiatur. Ex quo carnem comedere incipiet, quocunque
perget caput opertus capitio et baculo se sustentans incedere debet.
Qua uero die sanitate recepta ad conuentum redire uoluerit, si carnem
comedit, prius rasus ad horam quae ante capitulum canitur chorum
introeat et si post ipsam horam in conuentu missa dicitur ad ipsam non
offerat. Ingressus capitulum cum indictum fuerit de ordine loqui, primus
surgat et in loco ubi consuetudo est prostratus ueniam petat. Interrogatus
et respondens ut fieri solet iussus surgere haec uel similia uerba dicat
Domine infirmitate mea grauatus in domo infirmorum diu fui. In cibo et potu
et aliis multis offendi et contra ordinem nostrum feci et inde peto absolutionem
uestram . Hoc dicto absoluat eum abbas dicens Omnipotens dominus absoluat
uos ab his et ab omnibus aliis uestris delictis . Conuentu respondente Amen
offerat se frater ille ad pedem abbatis. Postea reuersus ad locum ubi se
prostrauit gratias referens abbati et toti conuentui, quia ministrata sunt
ei quae infirmitati suae fuerant necessaria, tres genuum flexiones solito
more faciat. Ipsa die et deinceps quantum opus fuerit iubeatur mixtum
accipere. Si uero carnem non comederit, in dispositione abbatis sit qua
hora in conuentum petita licentia redire et quomodo se de caetero
habere debeat.
Si infirmus magis ad mortem quam ad salutem tendere uideatur et se
petat inungui, frater qui domui infirmorum praeest rem fratribus in
|
|