Venerandus vero iam dictus prępositus, quandiu ibi
habitavit, ita obędiebat Camponi abbati suisque successoribus sicut
et alii prępositi facere consueverant. hoc namque tempore cępit
Benedictus qui dicebatur Campaninus ędificare pręlibatum monasterium
Sanctorum Cosmę et Damiani in sua proprietate, sicut
pene omnes Romani sciunt, et adhuc supersunt plures qui recordantur.
quo completo, cepit iam dictus Benedictus quęrere
utilem monachum quem ibi abbatem pręponeret. cui cum a quibusdam
de ipso Venerando indicatum fuisset, cum consensu istius
monasterii abbatis cuius erat prępositus, ordinavit eum abbatem.
qui quandiu advixit cellam Minionis sepe dictam tenuit ad ius et
fidelitatem huius monasterii, et pensionem quę in libello superius
nominato, quod secum portavit, sedebat, annualiter reddebat, et
aliud servitium abbatibus huius monasterii libenter exhibebat.
quo mortuo, successor suus abbas, Silvester nomine, cui libellum
prędictum dimisit, cępit suptrahere illam pensionem quam dare
debebat. qua de causa magna controversia orta est inter illum
et Iohannem abbatem huius monasterii ante pręsentiam domni
Ottonis imperatoris primi in synodo generali quę tunc facta fuit
in basilica Sancti Petri maiori. in qua cunctis videntibus
reinvestivit idem imperator Iohannem abbatem de prędicta cella
et dedit illi suum nuntium usque illuc qui et ibi eum investisset.
sed Lambertus Cęcus restitit illi qui favebat parti alterius abbatis.
|
|