Lumina mesta ferens: videt ingens surgere campis
Naufragium; videt immitem post publica Penum
Funera sacra ducis fodientem peotora diris
Ictibus; et celum gemitu pulsabat inani.
Quid moror? Innumeram licet inter noscere turbam
Cesorum hoc bello iuvenum patrieque cadentum.
Scilicet immenso studio dum ledere querit,
Civibus atque inopem spoliat dum fortibus urbem,
Complevit celum nostris ferus Hanibal umbris.
Talia dum genitor memorat, suspiria natus
Alta trahens: «Licuit, fateor, cognoscere quicquid
Optabam magis, et vultus spectare meorum.
Cetera ni prohibes, nichil est sermone secundi
Patris amabilius». «Quin tu modo cominus» inquit
«Alloquere atque aures quamprimum invade paratas.»
His dictis, tulit ante gradum, frontemque modestam
Demisit, patruumque tenens sic incipit ore:
«O venerande michi, vero nunquamque parente
Care minus, si vestra Deus dedit ora videre
Mortales oculos, alti si limina mundi
Indignoque michi clarum reseravit Olimpum,
Da, precor, exiguam nostris affatibus horam,
Nam breve tempus adest moneorque in castra reverti.
Occeani subnixa vadis ubi maxima Calpe
Impendet pelago celumque cacumine pulsat,
Illic me Romana manent modo signa, ducemque 435
Expectant. Rapidum goc tandem instat limite bellum.»