accusat, qualiterque ipsius praedicationibus sacerdotes ab uxoribus
populus separet eosque asserit inoboedientes Romanae ecclesiae se autem
cum Landulpho devotum et pro veritate certantem.
17. His auditis, multi ex fautoribus adversariorum surgunt stomachati.
Inter quos Dionysius cardinalis surgens, multa contra Arialdum dixit.
Deinde cum multi alii fautores adversariorum contra Arialdum clamarent,
Stephanus papa silentium imperavit, qui pauca loquens, cardinalem non
laudavit nec Arialdum condemnavit, quin immo sententiam excommunicationis
synodalis annullavit, hortaturque Arialdum ut pro veritate praedicare
non desinat.
18. Et super huiusmodi lite Mediolanum legatos mittit, scilicet Hildeprandum
cardinalem, Petrum Ostiensem, Anselmum de Badagio, Lucanum
episcopum, ut per ipsos in reorum praesentia veritas cognoscatur. Hi
legati, cum Mediolanum attigissent, aggregato clericorum coetu, ipsorum
culpas agnoscunt, Guidonem symoniacum vocant eiusque clerum adulterius
malisque moribus inquinatum iudicant asseruntque Arialdum vera Romano
pontifici retulisse, et eum ad perseverationem coepti propositi
cohortantur.
|
|