excludimus studium, affectus non subtrahimus consuetos nec revocamus opem et operam, et quod
in Domino possumus cum honore ecclesie, amico tam circa iustitie debitum quam circa liberalitatem
gratie non negamus, credentes sic esse patrocinia invocanda sublimium, ut contemptus humilium
suffragia non excludat.
II 125
Gaudemus statum vestrum esse felicem, et quia de nostro certificari petiistis, significamus nos per
Dei gratiam grata corporis sospitate vigere. Ad hec noverit vestra prudentia, quod petitio, que remittitur
per presentium portitorem, in ea forma, qua fuit exhibita, secundum usum curie nec potuit
nec debuit promoveri; et immutare ipsam distulimus, ne, si forte forme mutatio a negotii natura
recederet, fraudaretur effectu impetratio litterarum. Verum si dati ad petitionem partis alterius iudices
per sententiam aliquam in gravamen vestrum processerint, restat appellationis remedium, per
quod et poterit relevari gravamen et facilius causa committi. Ad hec petitionem quandam, quam
quidam alius nomine vestro promovere volebat, providimus, si vobis placet, sub quadam cautela
differri, quoniam casus huiusmodi providentia melius quam exaggeratione curantur.
II 126
Quem, qualem et quantum ad paternitatem vestram Neapolitana civitas gerit devotionis affectum,
quandoque de auditu didiceram, nunc de visu. Certe civibus civitatis eiusdem, quibus multum solacii,
multum defensionis vestra subtrahere videbatur absentia, satis venit ad gaudium, satis ad grande
remedium id, quod finis vestre epistole continebat. Et quidem bene fuit illud pectoris vestri et animi
consuetum, ut vestris vos utilitatibus subtrahentes ad utilitates regni fidelium salubriter accedatis.
Ecce, iam sentiunt, quod predictis civibus vestra presentia conferebat, cum in absentia iam manus
incipiat adversa nocere sub specie pacis periculosius seviens et ledens dispendiosius in occulto. Hinc
est, quod pro eisdem civibus, quibus me ipsum impenderem, preces expendens deprecor, prout
possum, quatenus petitionem, quam ad vos iam affectu premisisse videntur et transmittunt per
nuntios speciales, sic efficaciter, si placuerit, admittatis, quod ego, qui cum predictis nuntiis quasi
quartus accedo per litteras, notam non incurram repulse, presertim cum non sit verisimile, quod
rogatus quevis deneget, quod de multa liberalitate gratis permisisse videtur.
|
|