et ad eos propterea, in hiis que ipsis grata fuerint, expandere benivolentie
nostre sinum. Amicitiam vestram, quam, in significando predicta,
patenter et curialiter ostendistis, plenis gratiarum actionibus prosequentes,
et exultantes in Domino, quod statum vestrum salubrem accepimus,
gratia divina favente, qui nostrum vobis, eadem gratia, ut optatis,
iocundum et prosperum nuntiamus. Sane cum gratiarum relatione gratanter
audivimus ea, que, occasione venerandi patris … archiepiscopi Eboracensis,
seorsum nobis, per alias vestras litteras nostri zelatrices honoris et
oppositi fugatrices, vestra sinceritas patefecit, et precamina pro ipso porrecta
affectumque dilectionis, quam ad personam habetis ipsius, animadvertimus
diligenter, gavisi non modicum, quod quem, ob merita sua, amavimus
hactenus et amamus, amatis, et carus vobis existit, quem carum
habuimus et habemus. Sed ex eo scire vos volumus ipsum futurum nostris
oculis gratiorem, quod vobis fortiter eumdem cognovimus amicitie lege
coniunctum vestraque benivolentia communitum. Verumtamen non ignorare
debetis, quod antequam prefate vestre pro ipso directe littere terminos
commisse sibi legationis attingerent, eidem satisfecisse curavimus
super negotio quod scripsistis, ita quod se per hoc habere potuit et habet
utique pro contento, pro quo nichilominus, contemplatione vestri, tam in
pretacto negotio, quam in aliis suis oportunitatibus facere semper intendimus
que Deo placeant, honori nostro congruant, grata vobis occurrant et
satisfaciant votis eiusdem. Ceterum de adauctis vobis fortune donis in
Regno nostro uberrimis gaudiis exultamus, utpote qui prosperitatem
vestram et augmentum ipsius in spiritualibus et temporalibus affectamus,
sumentes ex hoc efficax argumentum, quod deinceps, ex quodam gratitudinis
debito, nedum ecclesiis, in quibus promoti estis, sed et toti regno
eiusque principi ad omnem honorem et comodum eorumdem obnixius
iam sitis astricti.
|
|