Bucolicum carmen meum incipit. Egloge prime titulus: Parthenias. - Collocutores Silvius et Monicus.
 
Sil.  Monice, tranquillo solus tibi conditus antro,
       Et gregis et ruris potuisti spernere curas;
       Ast ego dumosos colles silvasque pererro.
       Infelix! Quis fata neget diversa gemellis?
       Una fuit genitrix; at spes non una sepulcri!
Mo. Silvi, quid quereris? Cunctorum vera laborum
       Ipse tibi causa es. Quis te per devia cogit?
       Quis vel inaccessum tanto sudore cacumen
       Montis adire iubet, vel per deserta vagari
       Muscososque situ scopulos fontesquc sonantes?
Sil. Hei michi! Solus Amor. Sic me venerata benigne
       Aspiciat, spes nostra, Pales. Dulcissimus olim
       Parthenias michi, iam puero, cantare solebat
       Hic, ubi Benacus, vitrea pulcherrimus alvo,
       Persimilem natum fundit sibi. Venerat etas
       Fortior; audebam, nullo duce, iam per opacum
       Ire nemus, nec lustra feris habitata timebam;