Quomodo sola sedet probitas! Flet et ingemit, aleph!
facta velut vidua que prius uxor erat.
Cui de te, fortuna, querar? Cui? Nescio. Quare,
perfida, me cogis turpia probra pati?
Gentibus obprobrium sum crebraque fabula vulgi;
dedecus agnoscit tota platea meum.
Me digito monstrant, subsannant dentibus omnes,
ut monstrum monstror dedecorosus ego.
Mordeor obprobriis: de me mala cantica cantat
vulgus, et horrendus sum sibi psalmus ego.
Fama per antiphrasin cantat multumque cachinnum
de me ludificans impia turba movet.
Concutit a tergo michi multa ciconia rostrum,
hic aures asini fingit, et ille canem.
Turba molendini, grex furni, concio templi
in mea facundis vocibus acta sonant.
Si me commendet Naso, si musa Maronis,
si tuba Lucani, vix bona fama foret.
Quem semel horrendis maculis infamia nigrat
ad bene tergendum multa laborat aqua.
|
1
5
10
15
20
|