Invocat, ac celum precibus votisque fatigat.
       Heu ! misero. Postquam sudore exhaustus anhelo
       Spes cernit florere suas iamque horrea laxat,
       Ecce, fremens, sata culta truci vertigine nimbus
       Obruit, et longos anni brevis hora labores
       Una necat, pereuntque seni sua somnia fesso.
       Adde peregrinas volucres populantia campum
       Agmina, tectorum lapsus, incendia, fures;
       Adde gravem morbos nebulam mortesque pluentem,
       Innumerosque gregis casus, hominumque ruinas.
       Qualia nunc flemus mesti ! Et vix flere relictum est,
       Ora metus mortis quoniam trepidantia claudit.
       Heu ! Heu ! Quo me cura tulit? Quo cecus habendi
       Traxit amor? Poteram vulgo quot tutius artes,
       Quot rerum tentare vias ! Cur ultima lecta est ?
       Paupertate labor mixtus, semperque malignam
       Scalpere tellurem, querulasque optare cicadas?
The.Quid gemis ? Aut quenam usque adeo fortuna molesta est?
Ph. Quid gemis ? Heu mea rura vides ? Fons ecce laborum
       Atque operun ! Spes ecce mee ! Quid vivere longum
       Fert homini? Nec desinimus nocitura precari.
       Que modo dumivagis fuerant angusta capellis
       Antra, vacant; rareque procul languentis oberrant
       Relliquie armenti, quas mors violenta per orbem
       Spargit et insequitur; non equoris obice vasti,
       Non celi terreque situ, non denique totis
       Caucaseis arcenda iugis; sic omnia victrix
       Proterit et latos depascitur ordine saltus,