est, carnalium operum, in peccatis eorum, qui primi patris et matris
imitatores in criminibus effecti sunt. Completis vero quadraginta
annis, filii qui remanserunt ex illis terram promisionis ingressi
sunt, quia completa quadragesima generatione Ecclesie, deficiente
secundo statu, renovabitur tertius, in quo visuri sunt illi
qui ad tempus illud pervenient, quid sibi voluerit in spiritu terra
illa, que dicta est fluere lac et mel, sive illud quod per prophetam
dicitur: «letare Ierusalem et diem festum agite omnes qui diligitis
illam. Gaudete gaudio omnes qui lugebatis super eam ut potemini
a lacte, et satiemini ab ubere consolationis eius», et cetera que ibi
secuntur. Sed quid est quod gaudium Ierusalem luctus preire dicitur,
nisi intelligatur illud, quod per seipsam Veritas dicit; «mulier
cum parit, tristitiam habet, quia venit hora eius, cum autem pepererit,
presuram iam non meminit propter gaudium, quia natus
est homo in mundo?» Que est autem hora hec, nisi magnum illud
prelium, quod habiture sunt cum Ecclesia gentes, memoratum in
sexta parte Apocalipsis ubi dicitur, «vidi bestiam et reges terre
congregatos ad faciendum prelium, cum illo qui sedebat in equo,
et cum exercitu eius», designatum vero in prelio gentium, quod
habuerunt cum Iosue et exercitu eius? Hac in re, vigilanter pensandum
quod filii Israel occidendo vicerunt, isti, non occidendo,
sed moriendo victuri sunt. Sed neque illud pretereundum
existimo, quod patres in introitu heremi, Mare Rubrum, filii vero
in introitu terre, Iordanem, pari modo transire concessi sunt; quia
et ibi per sacramentum baptismatis, quod visibili elemento celebratur,
separatio quedam facta est inter infideles et fideles, et hic,
per spiritale baptisma, quo sola inundatio Spiritus invisibiliter
emundat corda electorum suorum, inter carnales et spiritales, lactis
tamen participes et utentes solido cibo, parvulos in Christo et
perfectos, distinguitur, ut compleatur prophetia Pauli qua dicitur:
«videmus nunc per speculum in enigmate, tunc autem, facie ad
|
|