Petrus Damiani: Opera poetica

Pag 154


3. Cuius uox erat ut patris corrigentis filios;
Vt apostoli uox erat mitis ad Corinthios,
Sic se mitem exhibebat erga coepiscopos:
4. « Scitis, fratres, uos pastorum suscepisse regimen;
Hinc uos decet ut doctores primum recte uiuere,
Obsecrare, increpare, postmodum arguere,
5. Non elatos, non inflatos, non ex uino turgidos,
Non in ueste pretiosa sed uirtute fulgidos,
Sine causa non laedentes, castos atque sobrios.
6. Sint in promptu gesta patrum sintque sancti canones;
Cibis uestris recreentur debiles ac pauperes,
Orphanorum mater plorans ante uos non clamitet.
7. Cedant equi phalerati, cedant scachi rabulae,
Cedant canes uenatores ac minorum fabulae
Et accipitres rapaces nec non aues garrulae.
8. Ad haec Simonis leprosam exsecrate haeresim
Sacerdotum simul atque scelus adulterii;
Laicorum dominatus cedat ab ecclesis.»
9. Ecce papae gloriosi monita Gregorii,
Ecce uerba summae sedis praesulis catholici,
Quibus irruunt in eum ciues Babylonici.
10. Hincque Caesaris exarsit itra in ecclesia,
Inde tumuit in eum praesulum superbia;
Sacerdotum, populorum surgit insolentia.
11. Ex quo Simon contra Petrum turrim stuxit magiae,
Inde cecidit percussus angulari lapide,
Contra cuius ictum plane nihil est durabile.
12. Quorum rex est alter Christus, alter est Leuiathan;
Ille uitae, iste mortis regnat super agmina;
Ergo quorum quis sit uictor, nemo sanus ambigit.

Torna all'inizio