Cumque imperator nequiciam illorum tam validam esse
cernens vidensque etiam illos neque patribus neque filiis nec
parentibus nec amicis parcere, — tum quia illos interficere, qui
adhuc super castellum vivi fuerant, dimittere noluit, tum quia
Cremenses maximos lapides ultra modum, qui unquam
crederetur, nisi oculata fide videretur, quottidie die nocteque
super ipsum castellum proicientes ipsum castellum in quadam
parte paululum iam colliserant — iussit imperator ipsos
obsides, qui adhuc vivi fuerant, de castello deponi ac ipsum
castellum, ut melius fortiusque quam esset aptaretur et
cohoperiretur, retroduci. Et ut imperator precipit, ita peractum
est. Supra ipsum vero castellum erant adhuc vivi Niger
Grassus filius, Squarzaparte de Businate, Ugo Crusta
aliique quam plures de Mediolano; de Crema vero fuerant
Iohannes Garesi, Ardericus Blanchus, Albertus Russus, Sozo
Berondi multique etiam alii, quorum nomen nunc ignoramus.
Sed postquam Mediolanenses, qui in Crema fuerant, atque
Cremenses patres ac filios et parentes et amicos eorum, quos
supra castellum lapidibus interfecerant, mortuos esse prospexerunt,
tunc ipsi valde dolentes atque maxima ira et dolore
|
1
5
10
15
20
|