ac Mediolanenses multociens ex inproviso aggredientes
multos sauciant, plerosque occidunt, alios capiunt; et non
valentes postremum resistere intra castrum se reducunt.
Denique Mediolanenses enim usque ad murum castri gattum
deducentes adeo coartant eos, quod ipsi non poterant accedere
ad aquam, que erat extra castrum; nec intra castrum quicquam
aque habebant. Quocirca oppidani ad maximam
necessitatem aqua deficiente deducti sunt. Gattum tamen
Mediolanensium summa vi incendunt multosque ex his,
qui erant intus, capiunt, alios detruncant. Legatos deinde
ad imperatorem noctu mittunt, qui ea, que geruntur ad castrum,
sibi denuntient, auxilium subitum ab eo implorando. Igitur
imperator, ut hec audivit, Laude venit in die Martis sancti;
et ibi maximum colligens exercitum ex Parmensibus et his
de Regio ac Pergamensibus ac Cremonensibus ac his de Vercellis
et Novaria et Papia, ducum etiam et marchionum atque
comitum aliorumque principum, ad castri auxilium ire disposuit.
Quod Mediolanenses intelligentes, quia putabant,
quod imperator parvum exercitum congregasset, factum imperatoris
parvipendere ceperunt, palam quoque dicentes in
|
1
5
10
15
20
|