De cruciatibus pervulorum: plene. c.97r.a
Rubrica LXVIII
Ampliemus materiam nostram uberem. De cruciatibus parvulorum
fuit hactenus tanta dissensio, quod Augustinus, in
quadam Epistula sic scripsit ad Ieronimum: " Cum pervulorum
penas considero, magnis – michi crede – coartor angustiis,
nec quid respondeam prorsus invenio. Nec solum eas
penas dico, quas habet post hanc vitam illa dampnacio, qua
necesse est trahantur, si de corpore exierint sine christiane
gracie Sacramento, sed eas proprias que in hac vita dolentibus
nobis versantur ante oculos, quas, enumerare si velim,
prius tempus quam exempla deficient. Languescunt egritudinibus,
torquentur doloribus, fame cruciantur et siti, debilitantur
in membris, privantur sensibus, vexantur ab inmundis
spiritibus. // Demonstrandum est utique quomo- c.97r.b
do mala ista sine ulla sua causa iuste paciantur. Non enim
dici phas est, aut ista Deo ignorante fieri, aut iniuste ista facere
vel permictere" . Quapropter inventi sunt qui dicerent:
" Que iusticia est ista Dei, qua innocens anima ista creata tormentetur
nuper ab omnipotenti Deo in presenti seculo et in
|
1
5
10
15
20
|