milia civium Romanorum inter eos reperta et revocata sunt. ||
magnum pondus auri atque argenti Romam relatum est. || Hannibali
caput fratris sui Hasdrubalis ante castra proiectum est,
quo viso et simul clade Poenorum cognita anno tertio decimo,
quam in Italiam venerat, refugit in Brittiam. || post haec Hannibal
diffidere iam de belli coepit eventu. Romanis ingens animus
accessit; itaque et ipsi evocaverunt ex Hispania P. Cornelium
Scipionem. is Romam cum ingenti gloria venit. || per
idem tempus Hierosolymis pontifex maximus Onias filius Simonis
fuit. ||
Q. Caecilio, L. Valerio consulibus omnes civitates, quae in
Brittiis ab Hannibale tenebantur, Romanis se tradiderunt.
Anno quarto decimo postea quam in Italiam Hannibal venerat,
Scipio, qui multa bene in Hispania egerat, consul est
factus et in Africam missus. cui viro divinum quiddam inesse
existimabatur adeo, ut putaretur etiam cum numinibus habere
sermonem. is in Africa contra Hannonem ducem Afrorum
pugnat, exercitum eius interficit. secundo proelio castra capit
cum quattuor et quingentis militibus, XI milibus occisis. Syphacem
Numidiae regem, qui se Afris coniunxerat, capit et castra
eius invadit. Syphax cum nobilissimis Numidis et infinitis
spoliis Romam a Scipione mittitur. qua re audita omnis fere
Italia Hannibalem deserit. ipse a Carthaginiensibus redire in
Africam iubetur, quam Scipio vastabat.
Ita anno septimo decimo ab Hannibale Italia liberata est, ||
quam flens dicitur reliquisse. || legati Carthaginiensium pacem
a Scipione petiverunt. ab eo ad senatum Romam missi sunt.
XLV diebus his indutiae datae sunt, quousque ire Romam et
regredi possent. et triginta milia pondo argenti ab his accepta
sunt. senatus ex arbitrio Scipionis pacem iussit cum Carthaginiensibus
fieri. Scipio his conditionibus dedit, ne amplius quam
triginta naves haberent, ut quingenta milia pondo argenti darent,
captivos et perfugas redderent.
Interim Hannibale veniente ad Africam pax turbata est, multa
hostilia ab Afris facta sunt. legati tamen eorum ex urbe venientes
a Romanis capti sunt et iubente Scipione dimissi. Hannibal quoque
frequentibus proeliis victus a Scipione petere etiam ipse coepit
pacem. cum ventum esset ad colloquium, isdem conditionibus
|
|