domino impudenter se exhibet, ac ultroneam
se exponit; ibique adversus regem Karolum
de tota Italia convenientibus gebellinis,
Corradinus ipse, domnus Henricus dux Austriae,
comes Galvanus, comes Gerardus de Pisis, comes
Guido de Monte-feretro, Corradus de Antiochia,
et capita gebellinorum Urbis, videlicet
Jacobus Neapoleonis, frater et filii Aniballensis,
comes Alkerucius de Sancto Eustachio, Stephanus
Normanni, Petrus Romani, Johannes Arlacti,
et Surdi omnes etiam, quorum Raulus per
Manfredum quondam comes fuerat factus Cathanensium,
nec non et multi milites et barones
theutonici, lombardi, tusci, romani, et
exules regnicolae viri famosi, pluresque, quos
fama celabat obscura, consilium contra Gallicos
inierunt. Sed et juvenilis mens casus, incauta,
futuros praevidere, tamquam familiariter decepta,
non poterat, qualiter ille iniquitatis filius,
auctor totius sceleris nequitiae, pseudochristianus
domnus Henricus senator, immo verius profanator
Urbis, clam et fraudulenter condita deliberatione
proposuerat cum Galvano, et quampluribus
optimatibus fraudulentis, qui hac intentione
Corradini sequebantur exercitum, ut,
rege Karolo, sicut tenebant firmiter, expugnato
et Gallicis, iuxta gebellinorum vana figmenta,
devictis, infelicem Corradinum, qui per omnem
modum tendebat ad interitum et ad malum,
ac ducem Austriae, cum quibusdam magnis
viris de Alamannia, comitibus et custodibus
dicti Corradini, proditoria insultatione perimerent,
et, tamquam familiares hostes improvisos,
miseros et incautos immaniter adnullarent sicque
praedictis crudeli ausu improvisa peste peremptis,
domnum Henricum praedictum in Siciliae
regem inungerent, totiusque regni sibi traderent
dominatum. Hac igitur machinatione dolosis per
totum fabricata propositis, habere per Cellas in
regnum duces exercitus Corradini primum disposuere
congressum. Sed, antequam rem optatam
se obtinuisse laetentur, fiunt in rebus dubiis
barones, et comites distribuuntur, victoriae
nondum habitae vel posessae fit perpetua comitatuum
et feudorum concessio, et in sortem propriam
quilibet ex gebellinis gratiam sibi de regni
possessionibus pragmate concesso receptam
ante horam dinumerat et recenset. Haec est ambitio
cupida, quae et exorbitat in virtute propria,
et perenniter cruciat quemlibet ambientem.
Cap. VIII
Corradinus, una cum gebellinis omnibus Roma discedens,
in Aprutium procedit, atque in Allae agro
castra ponit. Haud procul cum suis castramentatus
est rex Karolus: uterque exercitus mira pugnandi
cupiditate fragrat.
Egreditur jam Urbem plebeja multitudo, ac
nonnulli magnates et equites alii cum eadem; et
per duas dietas, quibus tantus potuit ire conventus,
plebs gebellinica exercitum sequitur Corradini.
|
|