pactiones et obligationes [nobiscum] fecerunt, et plurimis sacramentis
nos firmaverunt, nostrique homines devenerunt, et fidelitatem iuraverunt,
obsidesque dederunt. interea dum in eis magis quam in nullo alio nostro fideli
confideremus, fraudulenter ad vicecomites nostros venerunt, inimicos nostros
prędam nostram capturos esse dixerunt, et ut nostri, cum aliquid audirent, cum
pręda ad eos fugerent, securitatem dederunt. tunc ipsi malitia pleni fraudeque
detenti, per diversa loca predones venire fecerunt, omnesque nostri cum
omni pręda ad eos confugerunt. postquam vero in sua virtute prędam habuerunt,
et homines tenuerunt et ultra .C. libras inde acquisierunt. insuper
Sanctę Marię castrum Carbo cum sua fortitudine intravit, et filiam cuiusdam
nostri boni hominis per vim rapuit suoque militi in uxorem tribuit, nec ante
eius pater recipere potuit, quam bonum equum et aliud, quantum ipse Carbo
voluit, pro ea dedit. alii etiam nostro bono homini nomine Zaccio unoquoque
anno prędam auferebant, quam ęstimamus valuisse plus quam .C. libras.
hęc et alia plura nobis fecerunt, quę omnia nulla lingua enarrare vel manus
scribere valet. de tantis et tam nefariis et scelestissimis hominibus Ecclesiam
Dei variis et diversis malis persequentibus, ut fideles Christiani deprecamur Ecclesię
Dei sic persecutę condoleatis,et qui iustitiam a divino numine concessam
geritis, suppliciter oramus, ut quod leges pręcipiunt, pleniter nobis exhibeatis.
In nomine domini Dei salvatoris nostri Ihesu Christi. Guarnerius Dei
gratia dux et marchio. notum fieri volumus omnibus in Christo pie viventibus
tam futuris quam pręsentibus, qualiter Mainardus quondam filius Gualkerii
bona Sanctę Marię in Marchia sita, Farfensi ecclesię omni iure pertinentia,
invadere, molestare, diripere, quoad vixit, sacrilega pręsumptione non destitit.
simili etiam tyrannide eiusdem venenati patris venenatus filius Adelbertus
contra idem cenobium omnimodis impugnare, destruere conatus est. post
hunc quippe Adelbertum, sceleratissimi eius filii Morico et Carbo quęcumque
patri ipsorum vel avo de bonis prędictę ecclesię indestructa remanserant temerario
ausu et irrefragabili furore pręcipitare, demoliri ac penitus confundere
non cessaverunt. a qua sacrilega factione divina potentia vel imperatorum
sive apostolicorum concessa prędicto cęnobio pręcepta seu privilegia mentes
reproborum nullatenus revocaverant. sed dum tantis, ut iam diximus, pravitatibus
prędictam ecclesiam intolerabiliter distraherent, et eiusdem innocentes
famulos gravissimis calumniis lascesserent, abbates una cum cęnobitis crebras
et miserandas principibus ac rectoribus super his fecerunt querimonias. sed,
ut supra docuimus, nec divino timori nec principum iussioni obtemperantes,
a nefario opere cessavere. postremo, nostri regiminis tempore, abbas Beraldus,
virtutibus et nobilitate vir clarissimus, zelo iustitię et ultionis divinę
|
|