Ut rude murmur apum fumoso murmurat antro,
Sic novus orbanda rumor in urbe sonat.
Hic tres, hac septem, bis sex ibi, quattuor illic
Conveniunt, tenui murmure plura loqui.
Consilio stimulata malo gens seva Salerni
Peccatum redimit crimine, fraude dolum.
Obsequium prestare putant periuria regi,
Tancredum curant pacificare sibi.
Ast ubi circumdant inmensa palacia regum,
Que Terracina nomen habere ferunt,
Exclamant: “Quid agis, Constancia? Stamina pensas?
Fila trahis? Quid agis? An data pensa legis?
Cesar abest. Nos certe et te, miseranda, fefellit!
Quem nimis ardebas, dic, ubi Cesar abit?
Quem tociens fausto iactabas ore potentem,
Dic, ubi bella gerit, qui sine crine iacet?
Felix Parthenope, que nec te sola recepit!
Urbs pro te, quod te viderit, ista ruet.
Te vir dimisit. Non vir set apostolus egit:
Hostia pro nobis predaque dulcis eris.”
In dominam iaciunt furibunde spicula lingue
Saxaque cum multis associata minis.
Quicquid funda potest, quicquid balistra vel arcus,
Nititur in dominam!
Ut cornix aquila strepitat quam plurima visa,
Quam fore noctivolem garrula credit avem
Unguibus et rostris furit et movet aera pennis
Inque modum fabri flamina versat avis,
Hic ferit, ille salit, saliens sequiturque cadentem,
Versat <ut> inverso malleus ere vices ,
Sic furit in dominam gens ancillanda potentem,
Vertitur in lolium triste cremanda seges.