precellat et vigore creaturas. Et respondens sol dixit
ei: Iam audiui petitionem tuam, nec debeo faciem tuam conuertere
in vacuam in tui orationem propter gloriam et
gratiam quam tibi Deus concessit pre aliis creaturis. Verumtamen
indicabo qui fortior me est. Et ait heremita: Quis est
ille? Dixit sol: Rector nubium qui eius virtute occupat lucem
meam et resistit mihi, vt seculum illuminare non valeam. Et
accedens heremita ad locum vbi nubes de mari descendebant,
et orans petiit rectori eorum, sicut fecerat soli. Cui
respondit rector nubium: Intellexi quippe verbum tuum, et
vere concessit mihi Deus potentiam quam etiam suis angelis
non concessit. Verumtamen indicabo tibi qui maior et fortior
me est. Ait ei heremita: Quis est ille? Cui respondit: Est
rector ventorum qui mouet me et ducit me ab yma mundi
extremitate in alteram, non potens ei resistere nec eius mandata
reuocare. Et accedens heremita ad rectorem ventorum
(et) dixit ei sicut dixerat alijs. Et ait ei rector ventorum:
Vere potens sum, sicut dicis, et pre multis alijs creaturis
mihi Deus concessit dignitatem. Verumtamen indicabo tibi
qui potentior me est et quem nitor superare et non possum.
Et ait ei heremita: Et quis est ille? Dixit rector ventorum:
Ego non sum ita potens sicut mons iste qui ante te est. Et
voluens heremita se ad montem dixit: Volo vt accipias filiam
meam in vxorem tibi, et cum sis potens potentum et dominans
dominantium. Et ait ei mons: Veritas est sicut dicis;
verumtamen indicabo tibi qui fortior me est, qui fodit et dissipat
me, nec possum ei resistere. Et ait ei heremita: Quis est
ille? Cui dixit mons: Est mus. Et accedens heremita ad
murem dixit ei sicut dixerat monti. Cui respondens mus:
Veritas est sicut mons de me dixit. Verumtamen quomodo
erit mihi conueniens habere vxorem de genere humano, cum
ego sim mus et me(c)um habitaculum sit in cauernis terre et
saxorum foraminibus? Et rediens heremita ad puellam ait:
|
|