gnam me faciat dominus meus Iesus Christus sanctis suis ancillam
suam». Dicit ad eam Sauina: «Filia mea et domina mea, uirgo
Seraphia, aut uiuere tecum aut mori tecum: non te dimittam».
Et cum ei satis imminerent, iussit sibi parari basternam, et
perrexit ad pretorium. Cumque nuntiatum fuisset presidi Sauinam
illustrissimam feminam ante fores pretorii stare, habentem
etiam secum illam Christianam Seraphiam, quo audito, preses surrexit
et egressus in porticum pretorii honorans et dicens: «Quid
tibi ipsa derogas? Aut quare temetipsam uilem reddis? Aut quare
non consideras, quae es, aut cuius filia es? Coniunxisti enim te
Christianis, et oblita es natales tuos et memoriam tanti uiri, cuius
fuisti, et deorum, quorum iram uereor, ne incurras. Reuertere
magis in domum tuam, et dimitte illam nefandam, quae maleficiis
te et plures demutauit a deorum cultura». Sauina respondit:
«Illius sanctae puellae maleficiis utinam et tu suadereris, sicuti et
ego ab ea iuste suasa sum, ut ab immundis recederem ydolis, et uerum
et certissimum agnoscerem Deum, qui bonos ad eternam uocat
uitam, et malos in penam relinquit perpetuam!». Preses tunc
quidem reueritus illam, recepit se in pretorium; illa autem cum
sancta Dei uirgine reuersa est in domum suam.
Preses uero post diem tertium parauit lusorium trans pontem
super arcum Bini, ubi solebat fieri themela, et iussit officio, ut ad-
|
|