7. Finees si imitatur, fugit uel expellitur,
Si Heli, tunc irridetur atque paruipenditur;
Odiosus, si est feruens, et uilis, si tepidus.
8. Valet forsan emendare facta, si sint laeuia,
Et quae duas tantum poscumt siue unam ueniam;
Grauoria quae sunt, abbas supprimit, ne pereat.
9. Nam si uelut de immundo loqui quaedam uitio,
Monachorum intestina oritur seditio,
Et occulte statim eius tractatur proditio.
10. Si quandoque uel ieiunat uel tenet silentium,
Vanae laudi mox abbatem dicunt esse deditum,
Et si loquitur uel mandit, ut fur reprehenditur.
11. Si sermonem facit abbs, denotatur garrulus,
Et si tacens nil exponit, accusatur fatuus;
Huc se uertat, illuc pergat, semper erit anxius.
12. Intus, foris si contingat quaelibet aduersitas,
Hoc incuriae abbatis fratres omnes deputant;
Illum rodunt atque produnt et appellant bestiam.
13. Domus sancta si non crescit, in abbatem inuehunt;
Si decrescit, mox abbatem uelut hostes expetunt;
Vt incudem sic abbatem simul omnes feriunt.
14. O beatum tale caput, quod a membris roditur!
Bonus pastor, quem depascunt saeui dentes ouium!
Felix pater filiorum morsus timet omnium.
15. Istud malum monachorum intus abbas tolerat
Saecularium et foris simul portat onera;
Anxiatur et tristatur, quem sic premunt omnia.
|
|