contrariatur, secundum philosophum in libro Predic. Idem etiam
hinc apparet quia virtus est habitus electivus in medietate consistens
et cetera. Unum autem est medium inter plura extrema et veritas
est medium inter plura falsa, ut inter Arrium, qui ponit filium minorem
patre, et Sabellium, qui ponit ipsum equalem patri et eandem
personam in re, veritas fidei tenet medium, scilicet filium equalem
esse patri set aliam esse personam a patre, et inter Euticetem, qui
ponit unam personam et unam naturam in Christo, et Nestorium,
qui ponit duas naturas et duas personas, veritas fidei tenet medium,
scilicet unam personam, set duas naturas esse in Christo. Sapiens
igitur in verbo proposito tangit preceptum iustitie ex duplici parte,
scilicet ex parte operis, quia << iustitiam >> et ex parte operantis, quia
<< diligite >> . Et hoc tangit dupliciter, scilicet quantum ad omnes operantes
generaliter, quia << diligite >> et secundo, quantum ad quosdam
operantes specialiter, quia << iudicatis terram >> , quia ad istos specialiter
pertinet iustitiam facere, quamvis et ad omnes pertineat ipsam
diligere, si velint esse observatores precepti iustitie, ut scilicet opus
iustum non faciant propter ruborem vel timorem vel cupiditatem
vel gloriam inanem vel amicitiam vel parentelam vel alium inordinatum
finem, set propter ipsum amorem iustitie. Virtus enim propter
se amanda est, non tamen ibi sistendo, set in ulteriorem finem,
idest in beatitudinem et summum bonum ipsam referendo, sicut
docet Magister in I Sententiarum. Circa primum notandum quod
preceptorum duplex est genus: quedam enim precepta sunt affirmativa,
que scilicet obligant ad faciendum, ut illud << honora patrem >>
et cetera; et quedam sunt negativa, que scilicet obligant
ad non faciendum, ut illud << non furabis >> et similia. Preceptum
|
|