corporis. Quod osculum primum a sacerdote ministris traditur, ut exinde
per eos in ceteros expendatur. In pace, quam prius sacerdos tribuit, pax dei
ad nos, de qua pretulimus, nostra scilicet reconciliatio, ex qua pax
Ierusalem pendet et nititur, designatur. Cuius pacis osculum ideo primitus
sacerdos offert, quia pax reconciliationis per ecclesiarum prelatos nobis
ante nuntiata est et indulta, sicut scriptum est: Suscipiant montes pacem
nuntiandum populo tuo. Unde et unus ex hiis montibus quasi huius
osculum pacis Corinthiis offerens: Dedit nobis, inquit, ministerium
reconciliationis. Pro Christo ergo legatione fungimur, tamquam deo
exhortante per nos. Obsecramus pro Christo, hoc est vice eius: Reconciliamini
deo.
Et quoniam pax istiusmodi in Christi morte consumata est, recte post
immolationem, que mortis dominice memoriam ymaginat, huius pacis
osculum sacerdos libat. Quia vero per illud osculum, quod postea
communicatur in singulos, fraterne pacis concordia demonstratur, ideo
ante susceptionem sacramenti tribuitur, ut videlicet omni deterso odio
mundum cordis preparetur hospitium, in quod dominus ingredi eligat et
manere. Istud est illud osculum, quod Paulus in Romanorum et Corinthiorum
salutationibus statuit offerendum: Salutate, ait, salutate
invicem in osculo sancto, id est sincero, non ficticio, quale fuit Iude
osculum, quo prodiderit salvatorem, quale et Ioab, qui Amasam quasi
demulcens osculo percussit in latere et effudit intestina eius et mortuus
est.
XXVIIII. De hiis, qui pacem turbant ecclesiasticam,
<et> de peccato eorum et pena.
huius osculi confictores scismatici maxime et heretici credendi sunt, qui
non columbe, sed corvi, non agni, sed lupi oscula defigentes castitatem
|
|