superavisset, paucis interiectis diebus morbo extinctus est. Aetius
vero cum deposita dignitate in agro suo degeret ibique eum
quidam eius aemulus repentino incursu opprimere temptasset,
profugus ad urbem atque illinc ad Dalmatiam, deinde Pannonias
ad Hunnos pervenit, quorum amicitiis auxilioque usus pacem
principum et ius interpolatae potestatis optinuit nec multo post
patriciatus etiam dignitatem adeptus est. post eam igitur,
quae praemissa est, Africae cladem data per Trigetium ad
habitandum Wandalis Africae portione pax cum eisdem necessaria
magis quam utilis facta est.
His etiam temporibus Gundicarium Burgundionum regem
intra Gallias habitantem Aetius patricius bello obtrivit pacemque
ei supplicanti concessit. interea Gothi pacis placida perturbant
et pleraque municipia vicina suis sedibus occupant
cumque essent maxime oppido Narbonensi infesti civesque eius
longa obsidione et fame affligerent, adveniens comes Litorius
hostes in fugam uertit et civitatem adlata frumenti copia a fame
libreravit.
Dehinc anno sequenti bellum adversum Gothos Hunnis
auxiliantibus gestum est.
Hac tempestate Geisericus apud Africam intra habitationis
suae limites cupiens catholicam fidem Arriana inpietate subvertere
quosdam nostrorum episcopos eatenus persecutus est, ut eos
privatos iure basilicarum suarum etiam civitatibus pelleret, cum
ipsorum constantia nullis superbissimi regis terroribus cederet.
his denique diebus Valentinianus Augustus ad Theodosium principem
suum fratruelem Constantinopolim profectus est filiamque
eius in matrimonium accepit. per idem tempus piratae multas
insulas praecipueque Siciliam populati sunt.
Inter haec Litorius, qui secunda ab Aetio patricio potestate
Hunnis auxilianlibus praeerat, dum Aetii gloriam superare
appetit dumque aruspicum responsis et daemonum significationibus
fidit, pugnam cum Gothis inprudenter conservit. ac primum
quidem magnam hostium stragem dedit, postmodum vero suis paene
omnibus trucidatis ipse a Gothis turpiter captus est. postremo
|
|