Haecque pie, hec magne redduntur munera menti?
Sic pater Ascanii, sic me delusit Achates,
sic quoque falsus amor, sic me troiana iuventus?
Sic ego fallor? », ait, « Nulla est cum crimine virtus,
non vitam ante oculos feret haec iniuria nostros.
Est modo dulce mori: non me despectus Yarbas,
non me deceptam ridebit barbara tellus.
Namque ego dardanio feriam mea pectora ferro
et mea promeritas capiet mens improba poenas ».
Dixerat infelix, nudoque miserrima tandem
incubuit ferro, vitamque in sanguine fudit.
Occurrunt famule, germana occurrit et omnis
Cartago; mestis completur vocibus aether.
Ex illo Tirii Teucros Teucrumque nepotes
infestos hostes hostesque habuere penates,
quin cum Romanis bellum gessere superbis.
Gaudebant tumidi Troum de sanguine Poeni,
admixte quociens bellum tenuere falanges,
aspera bella odiis olim crudelia, donec
ipse Machammectus veniens componere sectam
incipit et populos secta coniunxit amicos;
lex eadem terris animum formavit eundem
inque abeunt ventos odia, et pastore sub uno
horrida perpetuam ceperunt proelia pacem.
At tu, criminibus totque artibus impia falsis,
livida cui nostris mens est et mesta triumphis,
quamvis in secta nondum videaris eadem,
|
220
225
230
235
240
|