vero ad ipsum regem pergentes et pecuniam, quam sibi dare in
Ronchalia promiserant, offerentes sibi dare voluerunt. Rex
autem dicens eos mala fide erga se versatos fore ac ea que
sibi promiserant non observasse, et quia eos subdolos et maliciosos
ac deceptores ac parve fidei esse cognoverat, nec cum
tam perfidis et nequissimis hominibus aliquid agere se velle
referens, pecuniam eorum omnimodo refutavit ac eos de curia
sua statim exire precepit; dicens etiam insuper eis ipsos deinceps
nullam fiduciam in se habere nec tenere nec ullum fedus
seu pactum eum ipsis amplius se facturum, nisi de Laudensibus
atque Cumensibus absque ullo tenore se omnes sibi submitterent.
Mediolanenses cum hoc facere noluerunt, quamvis tristissimi,
statim abierunt; Mediolanumque reversi omnia, sicut
egerant et audierant, narraverunt. Mediolanenses itaque
his auditis nolentes quidem, quod Laudenses vel Cumenses
de ipsorum iugo vel potestate aliquo modo exirent , valde
condoluerunt.
Rex namque post paucos dies una cum Papiensibus et Novariensibus
duo nobilia castra Mediolanensium, que ultra Ticinum
habebant, unum quorum, ut vulgariter dicam, Galliade
|
1
5
10
15
20
|