ad retransitive scripture iaculum impellere debuit, ut devota famulantis
intentio, suo non visa fraudari proposito, in vernantis lectione recrearetur
eloquii. Fame vestre preconia ore leto depromeret et, apertis thesauris
vestris, qui videntium corda clarificant, de vestre fecunditatis archivo
sententiarum munimentis eductis in publicum, quarum preco
publicus et vulgaris fueram cytharedus, fidus haberet filius ubi, querentibus
sepe de lingue vestre dulcibus suadelis, in testimonium fidei
familiaritatis paterne clementia figuraret. Sed quid est? Natura degenerat,
caritas subiectione confunditur, meritum devotio minuit et litterarum
pluralitas, que patrem quantocumque sopore negotiorum implicitum
excitare iam debuit, per dedignantis forte patris intuitum exasperatum
passa repudium, in receptore gratiam non invenit. Quamquam
igitur indefessam desiderantis instantiam accedens in subiectione non
variet, nec in devoto decepta devotio refrigescat, accensa tamen
ardentius ex preteritis expectantis anxietas et ex nimio desiderandi
martirio cruciata crudelius, in huius tripudiabit ambiguo, donec priscam
patris incuriam cura subsequens abluat et vitium tardati responsi
devitians, quam commisit inhertia, more reconciliantis
expurget.
|
|