Intellectus ei tribuitur,
Per quem flammis cęli coniungitur.
Erectus sursum habitudine
Ornatur linguę pulchritudinę.
Honoratus talibus graciis
Nec non angelorum solaciis
Paradisi possessor extitit,
Quem instigante gula perdidit.
De hac quod cecidimus gloria,
Dum recolit nostra memoria,
Amari cordis crebra suspiria
Indesinenter pulsant hylia.
Nec mirum, si deficit animus,
Ubi caro sudat pro panibus,
Suavitatis usa aedulio
Nunc rodit fabas ut gurgulio.
In quanta versamur miseria,
Proferre nequisset Hegeria,
Quamvis egressa de gente superum,
Quamvis invenit prima numerum.
Invidia pulsi de patria,
Cuius spaciosa sunt atria,
Ad tenebrarum ducti exilium
Amamus vana rerum vilium.
|
|