: Vita S. Iohannis Confessoris

57


ferunt dixisse non potuit despicere , miroque modo equisimo
Deo in diem actum est ut, quorum conspectibus in sua vita celestium
amore se substraxerat, illis in mortis sue transitus cernendus
denegaretur et angelorum colegii[s], quorum incesabili ardore
extuabat frequentique coloquio et visitatione persepe relevatus
fuerat, presente in supremo agone animaretur et spiritus eius, celicis
excubiis honorificatus velut virtuosi agoniste, ab ipsis astricolis
civibus domino Deo suo gloria et honore perhenni remunerandus
asignaretur. Cuius sanctum corpus in eadem ecclesia gloriose Dei
genitricis semperque virginis Marie, quam contruxerat et in
qua ieiuniis et cuntinuis vigiliis usque ad mortem perseverando .xi.
kalendas Decembris in Domino obdormivit , honorifice est humatum.
Paucis quoque evolutis annorum curiculis, inefabili Domini
pietate dignante servum suum cuius esse meriti revelare, pluribus
miraculis glorificatus [est]. Nam, quicumque vario febrium
detinebatur aut alia corporis molestia affligebatur, mox ut
sacrum eius sepulcrum plena fide visitabat, meritis ipsius
sancti confesoris Iohannis archipresulis vicina sanitate reddita omnique langorum
tedio ablato letus exultans ad propria remeabat. Quibus
visis miraculorum signis, abbas Clusini cenobii supra memorati
sancti Michaelis arcangeli, congregato venerabili eiusdem monasteri

Torna all'inizio