Successit huic vir Deo plenus Coelestis nomine, qui coelestem vitam cum regni
coelorum adnuntiatione ducens, exemplis pariter et doctrinis credentium numerum
dilatavit.
Post hunc denique regendam suscepit ecclesiam Felix. Deinde Patiens. Post
haec quintus in ordine Victor. Deinde alius Victor. Posthaec Simeon septimus. Post
quem Sambatus octavus. Quorum omnium studiis certum est, crevisse Dei ecclesiam,
quamvis eorum nobis specialiter occulta sunt gesta.
Rufus vero et Adolfus, qui sunt in numero nonus et decimus, magnis absque
dubio in vita meritis fulsisse credendi sunt, quando quidem tali etiam post obitum
fulsere miraculo. Horum denique corpora cum in basilica beati Felicis martyris essent
humata, sicut ad nos usque decurrit relatio, vir quidam erat religiosus ac de
animae suae cura sollicitus, qui nocturno tempore, ut privatis orationibus se Domino
commendaret, universa quae extra muros eiusdem civitatis sita erant oratoria indesinenti
studio circumire solebat. Hic itaque dum ad praedictam beati Felicis martyris
pervenisset basilicam, nec tamen ingrediendi ei esset concessa facultas, accessit
iuxta murum forinsecus ad eam partem qua praedictorum sacerdotum corpora requiescebant,
atque ibi se in orationem tota mentis intentione prostravit. Qui dum post
effusas preces ab oratione surrexisset, et in eorum sanctorum honorem ad quorum e
regione sepulcra oraverat psalmi versiculum, id est Exultabunt sancti in gloria, pronuntiaret,
mox ab intus vocem subiungentis audivit: laetabuntur in cubilibus suis.
Successit his sacris viris Firminus, deinde Legontius, de quorum aliquid vita
praeter nomina nihil ad nos deduxit relatio prisca.
Accepit deinde tertius decimus venerandus praesul Auctor gubernandam ecclesiam,
ea tempestate, quando non solum Gallia sed universus pene occidens barbarorum
saevientium est perpessus saevitiam. De quo viro, quamvis et alia ab eo insignia
facta credantur, duo tantum ad nostram memoriam eius miracula pervulgata
sunt. Eo igitur tempore cum reverendus hic praesul vitam cunctis virtutibus decoratam
duceret, Attila rex Hunorum, omnibus belluis crudelior, habens multas barbaras
nationes suo subiectas dominio, postquam Gundigarium, Burgundionum regem,
sibi occurrentem protriverat, ad universas deprimendas Gallias suae saevitiae relaxavit
habenas. Huius adventu, beatus Servatius Tungrorum episcopus, praecognito, Romam
ad beatorum apostolorum Petri et Pauli sacratissima corpora perrexit, ut per
eorum sublime meritum specialiter a Domino impetraret, quatenus irae suae indignationem
averteret, et Tungrensis urbis populum a tanto exitio liberaret. Tunc ei
divinitus per eundem beatum Petrum apostolum revelatum est, quod ita caelesti esset
iudicio definitum, ut universa Gallia barbarorum foret infestationi tradenda, praeter
beati Stephani levitae et protomartyris situm apud Mettis oraculum, in quo ipsius
erat pretiosus cruor absque corruptionis labe reconditus. Haec dum sancto Servatio
revelata fuissent, festinus ad Gallias repedavit, invenitque iam Hunorum examina per
universas Gallias debacchari. Qui cum ab obsidione Mettensium, pro eo quod eorum
civitatem inexpugnabilem ob murorum fortitudinem cernerent, recessissent,
contigit beatum Servatium ipso tempore dum a Roma reverteretur Mettis devenire.
Qui dum universa, sicut revelatione didicerat, sancto consacerdoti suo Auctori retulisset,
ad civitatem propriam, hoc est Tungris, reversus est. Nec mora: post eius
egressionem murus civitatis Mettensis corruit, ingressumque hostibus superna dispositione
patefecit. Mox vero beatus Auctor traditam civitatem inimicorum gladiis advertens,
universos parvulos qui necdum sacri fontis abluitionem perceperant, baptisari
praecepit. Igitur audientes Huni, qui duodecimo exinde miliario situm castrum quod
Scarponna dicitur obsidebant, Mettensis urbis moenia corruisse, iterato ad eam festina
celeritate regressi sunt, incendiisque et rapinis universa vastantes, plures e civibus,
cum eis, qui baptisati fuerant, parvulos interemerunt, reliquos vero qui exitio
superesse poterant, simul cum sancto Auctore episcopo captivos abducunt. Impletum
|
|