matrimonii contrahendi inter unum de liberis dicti Petri et unam de
filiabus filii predicti regis Karuli, non post multos dies a predicto tractatu
illius matrimonii, de quo magnam voluntatem ipse Petrus se habere
dicebat, secundum quod dicebat ille prepositus, et etiam in suis litteris
dicebatur, et alia multa verba amicabilia ex parte illius Petri dicta per
dictum prepositum ipsi domino regi Karulo, ipse Petrus regnum Sicilie
sub specie pacis et parentele contrahende inter ipsum et regem Karulum
abstulit fraudulenter. Et cum ipse Petrus Arágonum preparasset
naves et vasa ad navigandum per mare, rex Francorum sibi misit sollemnes
ambaxatores et nuntios speciales dicentes ei quod ipse Petrus
nullo modo deberet ire contra regem Karulum nec contra filium suum
nec intrare modo aliquo regnum suum, quia, si eidem regi Karulo vel
heredi suo aliquam conferret iniuriam, reputaret sue persone proprie
fore factum. Qui Petrus predictis ambaxatoribus curialiter et benigne
respondit quod domino regi Karulo vel heredi suo in aliquibus iniuriari
minime cupiebat, sed intendebat ire ultra mare contra perfidos Saracenos,
et quicquid terre posset acquirere vel lucrari, filio suo, qui haberet
predictam filiam filii regis Karuli, traderet et donaret. Requisivit
insuper a summo pontifice decimas terre sue in subsidium itineris sui,
quod volebat facere ultra mare contra Saracenos ad exaltationem et
gloriam fidei Christiane. Et rogavit ipsum summum pontificem quod
terram ipsius Petri in suam custodiam susciperet et tutelam. Rex
vero Karolus, audiens quod idem Petrus tali deceptione regnum Sicilie
intravisset, mandavit eidem Petro per litteras et nuntios spetiales
quod de terra sua recederet et eam nullo modo impediret. Qui Petrus,
confidens de fortitudine sua et Siculorum gente, de dicto regno Sicilie
dixit se nullatenus exiturum, quamdiu posset dictam terram sub suo
dominio retinere. Quo audito, idem rex Karolus, tunc temporis existens
in Apulia, innumerabilem gentem tam equitum quam peditum congregavit
et per mare contra eum cepit cum immenso navigio proficisci.
Sapientes vero milites utriusque partis, scilicet regis Karuli et Petri
Arágonum, nolentes quod tam magna multitudo gentium deperiret,
inter ipsos bellum in hunc modum fieri statuerunt, videlicet quod electi
sunt ex utraque parte sex probi milites et discreti qui ordinent et disponant
in quo loco, quomodo, qua forma, quando et qualiter fieri debeat
bellum istud. Qui omnes concorditer ordinaverunt et statuerunt pro
meliori quod bellum istud fieri debeat in civitate Burdegalensi sita in
Guasconia sub potestate et dominio regis Anglie. Et dicti milites inviolabiliter
firmaverunt quod uterque rex, Karolus et Petrus Arágonum,
centum ex suis militibus, quos voluerint eligere meliores, et idem reges
|
|