Dei quicunque intrat, requievit perpetuo ab
operibus suis, sicut Deus a suis.
9. Festinemus ingredi . Quoniam non sufficit
fides, sed debet addi fidei digna vita, si enim meruerunt
terram, qui murmurati sunt, quomodo merebimur
coelum indifferenter viventes ut gentes?
10. LANFR. Festinemus ergo ingredi , id est, quia
requies illa aeterna est, ergo festinemus fide ingredi.
Vel, ergo quia illi per incredulitatem non ingressi
sunt, ergo nos per fidem ingrediemur in illam.
11. AMBROS. In ipsum incredulitatis , id est, ne in
similia incidamus, ne eadem patiamur quae illi passi
sunt.
12. LANFR. Exemplum . Exemplum incredulitatis
vocat vindictam Dei, quae tanta illata est, ut exemplo
aliis esse valeat, ne increduli esse praesumant.
13. AMBROS. Vivus est enim . Ostendit hic nos
eumdem habere judicem qui illos propter incredulitatem
eorum damnavit.
14. LANFR. Vivus est enim , id est, vivax, vivaciter
et cum vigore agens, quasi incredulis respondet.
An novit Deus si credo, vel non credo? Vivus est,
inquit, Dei sermo id est, Verbum Patris homo
Christus, etc.
15. AMBROS. Animae ac spiritus . Anima vivimus,
spiritu intelligimus; et tam efficax est Dei judicium
ut discernat inter carnalia et spiritualia.
16. LANFR. Animae ac spiritus . Discernit Filius
inter animam et spiritum, quia ipse novit quid homo
cogitet aut faciat propter terrena commoda, et
propter coelestia.
17. Compagum . Compages vocat conjunctiones
cogitationum, medullas intentiones eorum, et idem
apertius repetit cogitationum et intentionum. Et
est ordo: discretor compagum, etc. Si enim cogitatio
cogitationi conjungitur, ipse novit quae sit
secundum Deum, vel secundum saeculum: ipse
quoque qua vergat intentio cogitantis, sive bonum,
sive malum videatur esse quod agit.
18. Ad quem nobis sermo . Ad Christum erit nobis
sermo, quia sibi reddemus rationem de actibus nostris
in die judicii.
|
|