et cum illorum pertinenciis habeant et teneant ipso prenominato
monasterio Sancti Vincencii, et ipse venerabilis abbas vel posteriores
suos securiter habeant et possideant. et cum tali iudicio
factum fuit, libenti animo dixit domnus Henricus serenissimus
imperator Attoni comitis: «Si meam graciam vis habere et vultis
«quod ego pro vobis faciam, omnia ipse suprascripte rebus, cum
«suprascripte ecclesie, cum suprascripte castella faciens reddere
«ad ipsum suprascriptum monasterium, et ad ipsum venerabilem
«abbatem, et ad successoribus suis». statim ipso domino serenissimo
imperatore apprehendit ipsum venerabilem abbatem per
dexteram manum suam, et commendavit eum in manu Attoni
comitis, ut omni tempore illi iusticiam faciant, sicut eis precepit
domnus serenissimus imperator, et statim investivit domnus serenissimus
imperator ipse venerabilis abbas de omnia ipse suprascriptis
rebus, cum suprascripta castella, et cum predicte ecclesie, et posuit
bandum super caput eius, ut, si quis quocumque tempore de omnia
ipse suprascripte rebus, sicut superius scriptum est, aliquid exinde
tollere aut invadere presumpserit, sine legali iudicio, ut componat
auri optimi libras mille, medietatem a pars de suprascripto monasterio
et de ipso venerabilis abbas et successores suos, et medietatem
ad parte domni serenissimi imperatoris. Finita est causa
qualiter actum et dictum fuit. unde pro securitatem de suprascripto
sancto monasterio, et de ipso venerabili abbati, et pro in
posterum recordandum hunc noticia[m] iudicati scripsi ego Aczo
notarius et scabinus de dicto domni serenissimi imperatoris, et de
suprascripto cancellario, episcopis, et comitibus, et iudice, et bonis
hominibus hunc noticia[m] iudicati scripsi et ibi fui.
|
|