Reprobatio nefandi sermonis editi per Radulphum de quodam
Nemine heretico et dampnato, secundum Stephanum de
Sancto Georgio christiane fidei defensorem.
Cum intersit cuiuslibet christiani fidem defensare catholicam et
superstitiosis hereticis, qui doctrinis falsidicis et insanis inconsutilem
tunicam Dei nostri dissuere moliuntur veris sanisque dogmatibus obviare,
ut sic fides ipsa circumcincta muro inexpugnabili bellatorum et dilatato
per hoc tentorii sui loco, funiculos suos faciat longiores, debitum reputamus
et congruum [contra ho]stes homines, non tamen humanos set
demoniales ac beluales, insurgere, ipsorumque doctrinas letiferas et
erra[ntes a tramite] veritatis abscindere, qui sanctam apostolicam et
orthodoxam ecclesiam, que non habet maculam neque rugam et extra
[quam nullus] omnino fieri salvus potest, ore polluto pertinaciter maculare
nituntur et linguis mendacibus ac do[losis destrue]re, sibimet ipsis
facti crudeles, attemptant.
Dampnamus ergo et reprobamus nefandum et detestandum sermonem,
quem non absque vitio criminis hereseos quidam curiose licet pestifere
subtilitatis inventor, Radulphus nomine, de quodam Nemine perditionis
filio, quem asserit contemporaneum Dei Patris ac pro salute humani
generis istis novissimis temporibus revelatum, absque fundamento quod
Christus est, velut qui super bibulas arenas edificat, ut corruat opus
eius, argute nimis et exquisite, licet non catholice neque sane, nuper
edidisse dicitur et variis auctoritatibus, que Nemini supradicto non
competunt nec sunt vaticinate pro ipso, ut velut teterrima cornix que
alienis coloribus se fucavit, deplumatus remaneat, picturasse.
Astruit enim idem Radulphus dampnabiliter et nefarie non tam
trinitatem quam quaternitatem in Deo, et eundem Neminem, quem nos
ex patre diabolo procedentem et antichristum iam natum asserimus,
contemporaneum Dei Patris et in essentia precipue consimilem Filio,
velut nec genitum nec creatum, set procedentem, ut sic eum Deum
faciat, asseverat.
Set ut cum Symone mago hereticoque dampnato idem profanus
Nemo cum suo amente dampnetur auctore et, in puteum perditionis
precipitetur uterque, auctoritates divine pagine, quas idem Radulphus
eidem Nemini mendaciter appropriare presumit et quas idem Radulphus
|
|