sentimus, incumberet nobis cum ceteris, qui de arefacto nunc alveo lapides
colligunt, siccitatis dies agere lugubres, si vel preteritorum dampna
lamenta reficerent, vel futurorum dispendia lacrime relevarent. Sed quia
dederunt hanc legem fata mortalibus, ne brevia et caduca sint universa que
possident nec subsistendi spes promittatur in vallibus, ubi montium etiam
fundamina subvertuntur, vetamur ex hoc in longum desideria nostra protrahere,
que corripit vita brevis, prohibemur in hominum fragili factura
confidere, quorum ego revera iacturas ferre sum solitus et gemere detrimenta
coactus. Docemur in Illo sperare precipue, qui potens est capita
conquassare potentium et de lapidibus aridis Abrahe filios suscitare.
Docemur veruntamen Illum propterea timere semper et colere, qui potens
est irriguos arefacere fluvios et scaturientes de petra rupis producere fontes
aquarum. Talis ergo tantique viri deficiente suffragio, qui, humanis subtractis
hinc inde vehiculis, remanserat mihi solus anchoreus uncus in fluctibus,
solum in tempestate remedium, solum quasi refugium in pressura,
oro supplex ad Dominum, qui dator est omnium, ut, qui talem dedit et
abstulit, alium nobis remigem dignanter indulgeat, qui vela nostra sic
dirigat ut cor nostrum in suis iustificationibus dilatetur. Tu vero, qui super
hiis per alias precedentes, vacillantibus in ambiguo fame rumore digitis,
exaratas, quas auditus sinister fortassis instruxerit, litteras, aliquid apprehendere
potuisti, tam in hiis quam in aliis actionis domestice viteque
contractibus, latorem presentium fiduciose recipias, cuius reditum iniurie
nota de mora non arguat et tarda segnities de incuria non accuset, quem
operosa dierum adiectio sub expectationis assidue productione detinuit, ut
tam super equi custodia quam super aliis circunferentiis actionum prosequutor
ydoneus et relator sufficiens referet.
|
|