Iohannes Boccaccius : De montibus, lacubus, fluminibus, stagnis et paludibus, et de nominibus maris

Pag 2011


coriis corpora vestientes et bestiali ritu crudas mandentes carnes
habentem. Ast post istos Cedrosiam reperiri provinciam
fertilem rerum omnium humano usui opportunarum, et inde
Tamandam et post hanc Sagaram a Persis hominibus cultam,
qui quidem Perse Rubro mari propinqui sunt, cuius in hostio
Yndici maris finis est.
INFERUM mare Tuscum est: sic enim illud persepe veteres
per respectum ad Adriaticum, quod superius est, vocavere.
YONIUM mare Asyatici maris pars est et ab Yonia provincia
cui adiacet nuncupatum. Incipit enim a fine sinus Basilici,
quem Ycarei maris ultimum diximus, et primo a Posideo promontorio
oraculum cingente Apollinis, cui olim cognomen
Bramacii et postea Didymi fuit, protenditur. Miletus inde urbs,
Thaletis astrologi patria, Menandri hostium et Latinius mons
clarus Endimionis fabula reperitur, et post hunc Gesi fluminis
hostium, Panionium regio, Phygeta atque Ephesus, clarissima
templo Diane ab Amazoniis consecratum, inde Cayster amnis,
Libedros et Clarii Apollinis fanum a Mantho Tiresie filia conditum,
et post Ephigonos Colophon, Mopsi Manthonis filii
opus. Inde Smirneus sinus, Othos et Clazonie, Thermodontis
fluminis exitus, et Leuca civitas atque Crisionea finem mari
Yonio faciens Eoliisque initium.
YONIUM mare aliud a superiori a promontorio Malee sumit
initium, circa quod terminatur Egeum. Inde Laconicam alluit
omnem et Maleam usque Tenaron promontorium, et post
Acritam et Icthim promontoria atque Asineum sinum, et inde
litora que incolunt Chelonates et Taraxi, quos inter Cyllene,
Mercurii nativitate celebris, habetur; inde Corinthium sinum
et Epyri regionem cum Ambrachio litore usque montes Ceraunos,
a quibus finitur, habens a circio Adriaticum, ab occiduo
Syculum, a meridie Affricum, ab oriente Creticum mare. Yonium
autem nominatum aiunt a Yonio vetustissimo atque inclito
rege, de quo preter nomen nil aliud legisse memini.
YPERBOREUS Occeanus Asyatici litoris sub arctoo primus
est, ubi non sol quotidie, sed, a verno equinoctio usque ad autumnale
ibidem continue perseverans, reliquum anni regionem
illam nocti perpetue derelinquit. Aiunt hic ab Yperboreis cultoribus

Torna all'inizio