constantis aut firmi stomachi virum posset et gravem nauseam excitare.
Plura alia sunt huiusmodi, iudices, et his maiora, que vobis narranda in aliud tempus distuli, ut habeam, quod aliis delectare vos possit. Interim has felices Albini nuptias vobiscum sepem considerabitis, si prius aures vestras et animum placidum, ut soletis, ad causam meam accomodaveritis.
Exemplum insinuationis ad recreandum animos audientium arrisione pulcherrima quidem.
Quoniam tempus hoc exigit, ut aliquod inter agendum commemoretur, quod paratiores vos et attentiores faciat, referam vobis quam festine Forbio Licinius Rufinum hominem illitteratum et insipientem, cui sane maximum posset risum quecunque vel minima res concitare . Qum itaque Licinius eum solito plerunque risu totum effusum animadvertisset, ei tam saniter arridebat, ut ex astantibus nemo tam remissus, tam aversus a ioco tanque insensibilis esset, qui non summam voluptatem ex tali arrisione perciperet; solebat etiam nonnunquam, iudices, in os ridentis digitum coniicere et inde confestim revocare, quod homo insulsus et insipidus advertens, qum se delusum iri intellexisset.
Constituit secum ulcisci hanc velut quandam contumeliam, affirmavitque, si hoc amplius iterasset futurum, ut intelligeret sibi dentes adesse, neque posthac quenquam in eum simile attentaturum esse. Qua re cogitans Forbio, ut erat quam festino et liberali ingenio preditus, candelam receuti sepo confectam implicuit digito et tempore statuto, qum simplicem et fatuum conspexisset hominem non modo risu, verum in tremulo cachino penitus concitatum arridens, ut solebat, candelam pro digito in os ridentis festivanter mittit. Is autem admonitus in hunc sevire comprimit dentes. Candelam tenens pro digito, Forbius autem incunctanter funiculum ad se contrahens, totum relinquit sepum in os adversarii. Tunc plane tantus risus omnium exortus est, ut nemo fuerit quem lachrimantem risu viderim . Confusus autem Rufinus, non aliter inde se precipiti gradu corripuit quasi telo
|
|