Tres Ottones, qui fuerunt reges in Saxonia,
Summunt vices in Romana regnandi colonia;
Quorum fremitum horrebat magna Babylonia.
His successit HEINRICUS in sede Tyberii,
Quem decebat magistratus Romani imperii,
Homo dei et cęlestis, plenus desiderii.
Post hunc venit Chuonradus, ex Druso Vuindelicus,
Dives sensu, fortis manu vultuque angelicus ;
Eius namque potestatis est orbis famelicus.
De secundi HEINRICI multa sapientia
Deque eius contra hostes virtutis potentia
Promulgare pertemptabit nullius scientia.
Tantus erat cesar ille, quanta est humanitas.
Formidabat ante eum apparere vanitas;
Pulsis morbis habebatur generalis sanitas.
Hic heredem dereliquit HEINRICUM tercium,
Contra quem se congregarunt phalanges inercium;
Talibus restitit nemo de turba solercium.
|
|