nec pingam nigris calamo de roribus hausto,
sed potius scribam cordis sub pixide lento
instillante poli rutilo de culmine fonte
infuso stilo, post me monimenta relinquo
uenturis descripta, libens non parco referre
carmine succincto, lata sed mentis hauena,
praecepto findente duas dulcedinis undas
amplectens, dominus sancto quas protulit ore.
Primam libo deo, collegae reddo secundam
pectore de puro caritatis uictus amore.
In iubilo uultuque alacri sub mente iocunda
semper et almisonas sincero famine grates,
summe tibi genitor, referam deus alta potestas,
et tibi, nate dei, lati spes unica mundi,
spiritus alme tibi, metuende, tremenda maiestas,
fons caritatis, amor dulcis super omnia mella,
lux et origo boni, casti spirator amoris,
qui quo uadis et unde uenis nesciris, et orbem
terrarum reples et ubiuis perpete spiras.
Auditur uox ecce tua, clamore silenti
cordis in aure sonat, nullo quatiente fragore.
Sit patri, genitoque deo sit gloria summo,
spiritui per cuncta deo sit saecula sancto.
--------------
Te uero, mi o karissime frater, obsecro deuotionis affectu,
quicumque hos dignatus fueris uersiculos lectitare, cum aut per
incuriam breuem pro longa aut longam pro breui, aut communem pro
naturali aut naturalem pro communi syllaba, aut pedem pro pede
aut scema pro scemate aut tropum pro tropo aut indiscretas
membrorum cesuras incauta disidiae manu resectas aut inconsideratum
colae defossum punctum aut comatum inaequales incisiones aut inconditos
eufoniae melos aut si quid huiuscemodi reperiri potest
in his inspexeris exaratum, et uideris ob id forte meretriculam
indignari Carmentem manumque ad ferulam mittere: non te eiusdem
modi formido perturbet sed adcinge sicut uir lumbos tuos et ad uices
meae paruitatis in faciem eius uiriliter resiste. Inpauido utique
uulpiculae illi dicito ore, quoniam nihili ego pendens flammantes
rapidosque indignationum eius furores, tamquam in lutum redactam
|
|