Me faciens speculum, cum sis tibi mantica factus;
Polypus haerenti de se non foetet olenti.
Lyncea lux radios in uiscera figit acutos;
Cum se non uideat, penetrat procul omne, quod adstat.
10 Obtunsae cotes acuunt, non caedere possunt,
Nec sibi sed uario parent sua iuria metallo;
scabra polire lima nouit, non ipsa poliri:
Praua manet, sentum scoriis dum leuigat aurum.
Num scabiosa canis titulo fit digna fidelis,
15 Si rictu rabido uernam cum fure lacessit?
Qui quod uult dicit, quod non uult saepius audit.
Non habet os lingua, frangi facit ossa sed ipsa,
Vnaque diuersis parit infortunia membris.
Pone modum linguae, quam uibras more sagittae,
20 Ne gladii conto referantur, saxa lapillo.
LVI. DVOBVS INIMICIS VT AD PACEM REDEANT.
Hamat amor uarios, scindit discordia iunctos.
Non ibi lux pacis, ubi fit diuisio cordis.
Pax docet ignaros, discordia caecat acutos,
Non status est rebus, fortunae uertitur ordo,
5 Ceruici rigidae mors improuisa minatur.
Turgida colla suis subigit febris ignea plantis
Ac domat indomitos diuino iure solutos.
Qui tumuere Deo, coguntur cedere morbo;
Quod dant languori, uerae uetuere saluti.
10 Vultu saepe trucem, flammas uelut ore momentem,
Oraque terribilem, frendentia uerba tonantem
Funda perexiguo strauit contorta lapillo.
|
|