Decrevit grex ecce situ: Que culpa ? Quis error ?
       Immortale homini nichil est; moriemur et ipsi.
       Ludere consilium, nec euntis temporis horam
       Perdere segnitie, curasque repellere inanes;
       Ni forsan tibi nunc aliud, dilecta, videtur.
Ep. Prorsus idem: Quid enim restet? Que meta malorum ?
       Ambiguum, licet ille gravis promissa minasque
       Iudicis inculcet, res pendet; ludere prestat
       Interea, et primam morti subducere partem.
       Quam sapiens sileo (semper tibi fida profesto
       Hortatrix, atque una, fui) presentibus uti
       Et gaudere bonis, fato mandare futura,
       Blanditiis profugam assiduis revocare iuventam
       Et retinere manu, properanti obstare senecte.
       Sed, si tangit amor pecoris, muliebribus aurem
       Consiliis adverte tuam, nisi forte pudori est.
Mi. Dic, mea, dic, requies, thalami dic gloria nostri.
Ep. Hos tibi fecunde matres peperere: Quid heres
       Sanguine in externo ? Veteri nova cornua serto
       Floribus ex nostris ornabimus. Ipse latentem
       Pamphilus haud noscat fraudem; nec degener istis
       Sanguis inest, humilisque gregis vestigia servant.
       Liquitur hic luxu, non pinguia pabula desint
       Coniugiumque frequens; implebit ovilia solus.
       Errantes studet ille senes transcendere cursu,
       Et facit. Ille gregem longe post terga reliquit.
       Aspicis hunc tumidum ? Meditatur prendere truncos
       Mordicus, et vacuas cornu iam verberat auras.
       Mitior hunc vultu sequitur; michi crede, sed ille est
       Sevus et hirsuto multum truculentior apro.
       Me spectante, parem spoliavit coniuge nuper,