CLXXIX. De captione eiusdem civitatis Constantinopolitane et de
gestis, que fuerunt eodem anno.
Anno Domini MCCIIII. et tempore supradicti domni Ysachi potestatis Regii.
Eodem anno Grecorum verbis contumeliosis superbia increbescente Veneti ad bellum cum
baronibus
accinguntur et urbem aggressi salo soloque viritim excertant. Machinis, telis et spiculis a Grecis
resistitur. Sed fatiscentibus eis, a militibus impetuose itur in urbem. Murçuflius in fugam vertitur;
alius ad imperium, scilicet Ascari, a civibus infatuatis eligitur. Sed adveniente luce a Latinis Blacherna
et Bucca-leonum palacia occupantur. Quid plura? Grecorum strage data, gens illa spiritu consilii
destituta, condam prudentie filia, nunc sine prudentia, sicut pulvis disperiit, sicut fumus evanuit, sicut
fenum exaruit. Et Latinorum gens urbem Constantinopolitanam in mense Aprili victoriose obtinuit.
Ad hec barones Balduinum Frandie comittem in imperatorem diademate coronarunt, Venetis cum
Ianuensibus votis conniventibus imperium sortientes; nam quarta imperatorie maiestati, triumve
quartarum medietas cessit Venetis, et cetera peregrinis. Bonifacius vero marchio, qui Margaritam imperatricem
condam Ysachii, sororem Aimerici regis Ungari, sibi in matrimonio copulavit, Thesalonicam
vendicavit. Murçuflius autem Alexium tyrranum adiens et intendens bellum blandiciis et alicuius
spei seducere verbis, lumine privatus est. Rediensque ad urbem a Latinis misericordiam impetravit.
Sed cum rursus prodictionis moliretur insidias, de columpna Tauri per sentenciam precipitatus est,
ut, sicut presumpserat ascendens in altum , sic de alto rueret in precipitium. Ascari quoque trans
Elespontum fugato Latini victoriosi fere monarchiam Grecorum obtinebant; adimpleta est prophetia,
quam mathematicus quidam predixit Achivus: Gaudete, septem montes, sed non mille annos; nondum
enim a Constantino millesimus advenerat annus; quando Septem-solium, id est Constantinopolis, a
summo gaudio tristicie ruit in ymei. Eodem anno cometa magnus Acriam illustravit. Eodem
anno venerabiles viri domnus Soffredus et magister Petrus presbyteri cardinales, apostolice sedis
legati, de Syria Constantinopolim adierunt, ubi ab imperatore civibusque Latinis et Grecis apud Sanctam
Sophyam honorifice recepti fuerunt. Qui ibidem spiritualia negocia tam inter Grecos quam Latinos
diffinierunt; et divina officia me assistente sollempniter celebrantur. Nam et ego ad mandatum
predicti cardinalis magistri Petri in sabbato quatuor temporum ante nativitatem Domini in templo
sancte Sophye sollempniter ordines celebravit. Qui et ipse pro amore Domini crucifixi peregrinans
in Syria sicut prius, ut ei assisterem in Armeniam, sic et post in Grecia fueram comitatus eundem.
Eodem anno Greci excitati quasi se, Latini expulsis, in Andrinopolim receperunt. Et si vis
aliud scire et invenire, ad tempus et annum eiusdem potestatis Ysachii, et omnia
invenies de gestis, que fuerunt eodem tempore.
CLXXX. De obsidione, quam fecit Balduinus imperator Constantinopolitanus
Adrinopolim civitatem contra Grecos, et de gestis
aliis, que fuerunt eodem tempore.
Anno Domini MCCV. Tempore domni Gualperti de Liazaris, Atto, Raymundus
de Sesso et socii consules comunis Regii. Eodem anno Balduinus imperator Constantinopolitanus
Grecos in Andrinopoli congregatos obsedit; sed a Blactis forinsecus agregatis et Cumanis
cum quibusdam ex baronibus suis vel occisis vel captis pariter et captus est et consequenter occisus.
Ideoque recedens ab osidione confusus Latinorum exercitus, tamen rediit in urbem Constantinianam
illesus; cui frater imperatoris, Henrico Venetorum duce defuncto, prefuit Henricus nomine, vir audax
et exercitio militaris. Marchio quoque Bonifacius, qui Thesaulonie regnum circumquaque provinciis
subiugaverat, Grecis et Blactis adversantibus, multa perpessus est; fuit igitur hoc anno Grecis arridens
et blanda, sed Latinis adversa fortuna. Qui mathematici predixerunt Achivi. Verumtamen invictus |
|