Dampna cęli reparare volens dei filius
Hominem de luto fincxit ad despectum illius,
Qui quęrebat principari in suis similibus,
O quam mira, quam laudanda dei sapientia,
Quę ab alto fulminavit pneumata tumentia
Et ad cęlum elevavit in imo iacentia.
Ordinandus es, o homo, in arce altissimi,
Quam liquerunt sua culpa spiritus nequissimi;
Eapropter erunt tibi semper infestissimi.
Sed tu locum tibi datum defende viriliter;
Sequere factorem tuum eundo simpliciter;
Crede deo et in deum, regnabis feliciter.
Inimico numquam credas, qui te vult decipere;
Recordare primę fraudis ex boatu vipere,
Nam debes ex alienis tibimet prospicere.
Te modis temptabit mille tuus adversarius,
Apparebit tibi pardus in colore varius;
Se in angelum monstrabit princeps sinistrarius.
|
|