Trasmundo comes ad meum conquisitum obvenit, et est ipsa res
infra territorio Teatense, in loco, qui nominatur Rosiliano, idest
terra in uno se tenentes, que est per mensura modiorum quingenti
et cum ipsa ecclesia, que ibidem edificata est in onore Sancti
Angeli, et sunt ipsi iam dicti rebus infra finis: capo et uno latere,
fine terra de ipsi homines de castello Manno, quod ego
eorum antea per cartula[m] deligavi; pede, fine mare, et cum litore
maris, et cum piscacione sua; de alio latere, fine ipso rivo de Salavento.
ex predicte rebus, infra supradicte finis, cum ipsa iam
dicta ecclesia, vineis, pomis et arboribus, quantum ipse supradicte
rebus, infra supradicte finis, infra se vel super se abentes in integrum,
per hanc cartulam qualiter prelegitur, sic dono adque iudico
ego supradictus pro anima mea, in ipso iam dicto monasterio
Sancti Vincencii, ad proprietatem supradicti monasteri possidendum,
ea videlicet racione, ut amodo semper abeat et teneat, adque
possideat ipsum iam dictum monasterium ipse supradicte rebus.
a nullo homine nec qualibet de meis heredibus aliquando non
contradicatur in ipso iam dicto monasterio, et quicumque homo,
quocumque tempore, de ipsis iam dictis rebus, quod ego pro anima
mea donavi, adque iudicavi in ipso iam dicto monasterio, exinde
tollere vel minuare, quesierit aut inquietare vel molestare presumserit,
non habeat parte[m] in prima resurreccione, et non sit in
consilio iustorum, set sit in consilio impiorum, et abeat partem
cum Iuda, qui Deum tradidit. et hoc repromitto ego Trasmundus
comes, et obligo me vel meis heredibus in ipso iam dicto monasterio,
ut ipsa supradicta res, quod ego pro anima mea in ipso
monasterio donavi, tradidi atque iudicavi, ab omnes homines antistare,
defendere debeamus in ipso iam dicto monasterio; et si a
qualibet homine antistare et defendere non potuerimus aut noluerimus,
|
|