XV
De die iudicii.
(1) «Ecce ergo dies Domini veniet crudelis et indignationis
plenus et ire et furoris, ad ponendam terram in solitudinem
et peccatores eius conterendos de ea. Quoniam stelle celi et
splendor earum non expandent lumen suum, obtenebratus
est sol in ortu suo et luna non splendebit in lumine suo. Et
visitabo super orbis mala et contra impios iniquitatem eorum,
et requiescere faciam superbiam infidelium et arrogantiam
fortium humiliabo». «Propter hoc omnes manus
dissolventur et omne cor hominis tabescet et conteretur.
Torsiones et dolores tenebunt, quasi parturientes dolebunt,
unusquisque ad proximum suum stupebit, facies combuste
vultus eorum». (2) «Dies ire, dies illa, dies tribulationis et
angustie, dies calamitatis et miserie, dies tenebrarum et caliginis,
dies nebule et turbinis, dies tube et clangoris, quia
consummationem faciet Dominus cum festinatione cunctis
habitantibus terram». «Et superveniet repentina dies illa
tanquam laqueus in omnes qui sedent super faciem omnis
terre». Quoniam «sicut fulgur exit ab oriente et apparet
usque in occidentem, ita erit et adventus filii hominis».
«Dies enim Domini sicut fur in nocte ita veniet. Cum
dixerint pax et securitas, tunc repentinus eis superveniet
interitus, sicut dolor in utero habenti, et non effugient».
|
|