APPENDIX
Versus de destructione Aquileiae
numquam restaurandae
1. Ad flendos tuos, Aquileia, cineres
non mihi ulle sufficiunt lacrimae,
desunt sermones, dolor sensum abstulit
cordis amari.
2. Bella, sublimis, inclita diuitiis,
olim fuisti celsa aedifitiis,
menibus clara, sed magis innumeris
ciuium turmis.
3. Caput te cuncte sibimet metroplim
subiecte urbes fecere Venetiae,
uernantem clero, fulgentem aecclesiis
Christo dicatis.
4. Dum cunctis simul polleres deliciis,
inflata multo tumore superbiae,
iram infelix sempiterni iudicis
exaggerasti.
|
|