Merito ergo pater aiebat: «Versa est in luctum
cythara mea, et organum meum in vocem flentium».
(2) «Melius est ergo ire ad domum luctus quam ad domum
convivii». Salubre consilium: «In die bonorum, ne immemor
sis malorum». «Memorare novissima tua et in eternum
non peccabis».
XXIII
De vicinitate mortis.
(1) Semper ultimus dies primus et nunquam primus dies
ultimus reputatur. Cum tamen ita semper vivere deceat,
tanquam mori semper oporteat. Scriptum est enim: «Memor
esto, quia mors non tardat». Tempus preterit, et mors
appropinquat. Mille anni ante oculos morientis sicut dies
hesterna, que preteriit. Semper enim futura nascuntur, semper
presentia moriuntur et quidquid est preteritum totum
est mortuum. Morimur ergo semper dum vivimus, et tunc
tantum desinimus mori cum desinimus vivere. Melius est
igitur mori vite quam vivere morti, quia nichil est vita mortalis
nisi mors vivens. (2) Unde Salomon: «Laudavi magis
mortuos quam viventes et utroque feliciorem iudicavi qui
necdum natus est». Vita velociter fugit et retineri non potest:
mors autem instanter occurrit, et impediri non valet.
Hoc est illud mirabile, quod quanto plus crescit tanto magis
|
|