Vita mundi, res amara,
vita brevis et ignara,
cum sis tota plena dolo,
cur in te vivere volo?
Vita mundi, nulla vita,
in erumna semper sita,
cum tu semper moriaris,
quid in me stare conaris?
Vita mundi, pestis feda,
animarum seva preda,
cum sis michi pondus grave,
ne me tangas, queso, cave!
Desine michi placere,
noli michi congaudere,
desine me conturbare,
noli, precor, me amare!
Tua cuncta blandimenta
reputo quasi tormenta,
et idcirco ne sis lenta,
me dimitte, fraudulenta!
Execro tuum amorem,
renuo tuum favorem,
desero tuum honorem,
non amo tuum decorem.
Ego te nunquam amabo
et in te nunquam sperabo,
contra te semper pugnabo,
ad te nunquam proximabo.
Per te ipsam tibi iuro:
dona tua nichil curo,
quia tu nil potes dare
nisi penas et plorare.
|
|