[1.] Defuncto Contareno duce Dominico, cum totius fere Venetie
populi innumerabilis multitudo armatis navibus convenirent et in littore
Olivolensi solito more pro eligendo duce congregarentur atque
in ecclesia monasterii sancti Nicolai in eodem littore iuxta portum
Olivolense sita episcopi cum clericis et eiusdem monasterii monachis
pro psalmodie et missarum ac letaniarum ceterarumque orationum
obsequiis Salvatoris nostri omnipotentis Dei misericordiam implorarent,
ut absque alicuius periculo etiam eorum patrie ducem ei et
genti Venetie gratum et congruum donaret.
[2.] Illico maximus populorum clamor tollitur ad sydera et quasi
uno ore omnium voces repetitis crebrius clamoribus: «Dominum Silvum
volumus et laudamus» dicere non cessabant. Protinus nullo interdicente
a multis nobilibus Venetie viris gloriose suscipitur, gratanter
tenetur in humeris honorifice bajulatur, comitante maxima caterva
ad navim deducitur. Quam ingressus, iubet statim abstrahi sibi
calceamenta, et discalceatus humiliter ad beatissimi Marci ecclesiam
incedit, ab cuius veneranda ara ducatus investituram suscepturus
erat.
[3.] Discedente autem eadem nave a littore, in qua et Dominicus
Tinus clericus huius dictaminis auctor aderam, nec mora in Dei laudibus
et novi domini principis primus 'Te Deum laudamus' canere
cepi. Que vero voces meam tunc sequte fuerint, quantusque clamor
populi Kyrie eleison decantantis, ceterasque laudes eidem magnifico
principi reddentis, quam magnum fuerit gaudium omnibus, quisve
fuerit aque fragor ictibus remorum tantarum navium verse, quam magnus
etiam campanarum tunc fuerit sonitus, nullius dicti vel scripti
expositione animadverti potest.
|
|